evet, boktan bir seneydi. boktan seneler sanki evrenin hiçbir yerine dağılmamışlar da sırf benden ihanet (!) almak için bir kenarda sinsice birikmişler gibi birdenbire bir bok yağmuruna tutuldum.
azar azar yağan, handiyse romantik diyeceğim bir iğrençlik yağmuru.
yok, bugün kuskular dizmeyeceğim ne kendime, ne taptıklarıma, ne de göz topuğumla ezdiklerime,, şu anda lisedeki o boktan konserden beri hiç ama hiç dinlemediğim, mümkünse müzikçaları kapattığım düş sokağı sakinleri'nin o zamanlar bağır çağır söylediğim hoşçakalı çalarken binlerce şarkımın arasından,, şunu hissediyor ve unutmamak adına buraya iliştiriyorum:
ben 23 yıl sonra, uğurlu doğum günümle aynı yaşta, her şey berbatken, bol yollu gidimsiz bir kavşağın tam ortasındayken, ve yolsuz yönsüzlüğümü başkalarına fosforlu sarı üniforması ve susturmadığı düdüğü ile kendini parçalarcasına yol gösteren trafik polisi misali yol gösterme çabasıyla örtmeye, örterek yok etmeye çalışırken,, yolumu yol olmakla bulacağım gibi basit bir diyalektikte tanımlarken kendimi,, bir uğurla tanıştım! her zamanki yolunu ve hatta tek yolunu benimleyken şaşıran, kendisinde zaten olanı benimle kaybeden ki bende olmayanı ona vermeme -ki Simurg'a toplasan 1 kere gitmiştim ömrümde, neden olan bir adamla..
bu herif, duvardan duvara çarpmak geçse de onu -çoğu- zaman içimden, hayatımda olduğu için sonsuz mutluğum. ve şanslı. ve 23 :)
No comments:
Post a Comment