blogumu seviyordum oysa . bu blog fazla beyaz. bugünlerde fazla siyahım. kendime minimal bir beyazlık aradıysam da ancak bu kadar akarabildim. dalgalanıyorum. duruluyorum. ipin üzerinde yürüyen bir cambaz misali yaşıyorum. ince, sezgisel var kalışlar: unkapanından şişliye neden yürür insan.. neyse ki yorgunluk iyi geliyor.. uyumak aptallaştırıyor. aptallık normal kılıyor.
hayatım -an lardan ibaret: kutsal üçlü: -an, -an, -an. herbiri tepeHaçı. herbiri ayrı ayrı, herbiri tüm bütün bir ölüm arHacı. hangisini tepe kılsam diğeri alınıyor, hiçbiri eş-an olmaya yanaşmıyor.. bense ölümüne taşıyorum, doğmaya gidiyorum.
No comments:
Post a Comment